پارك جمشيديه يكي از قديمي‌ترين و زيباترين پارك‌هاي شمال تهران است كه در فصل پاييز زيبايي خاصي دارد. اين پارك معماري متفاوتي با ساير پارك‌هاي تهران دارد و در آن يك آبشار مصنوعي و يك حوض زيبا و تعدادي المان هنري تجسمي قرار دارد. با بالا رفتن از پله‌هاي پشت آبشار به طبقات بالايي پارك مي‌رسيد و از آن‌جا نمايي زيبا از شهر تهران را خواهيد ديد.
پارك سنگي جمشيديه با مساحتي حدود ۱۰ هكتار در انتهاي خيابان شهيد باهنر (نياوران) واقع شده و از شمال به كوه كُلَكچال، از جنوب به باغ دولو، از شرق به خيابان جمشيديه و از غرب به جاده كلكچال محدود است. همچنين اين پارك در ابتداي مسير اصلي صعود به پناهگاه كُلَكچال قرار دارد.
بر پايهٔ نظرسنجي انجام شده مركز تحقيقات و مطالعات رسانه‌اي همشهري، بوستان جمشيديه پس از بوستان ملت دومين پاركي است كه يك شهروند تهراني به يك ميهمان غير تهراني معرفي مي‌كند.

زيست‌شناسان طي تحقيقاتي به اين نتيجه رسيده‌اند كه ۶۰ گونه پرنده در شاخ و برگ درختان پارك جمشيديه آشيانه ساخته يا در فضاي آن در رفت و آمدند.
اقاقيا، نارون، چنار، زبان گنجشك، افراي سياه، بيدمجنون، سرو، بلوط، زردآلو، سيب، گلابي و گيلاس جزو گونه هاي گياهي و نمازخانه، نگارستان جمشيديه، آمفي تاتر، بركه، آلاچيق،قفس پرندگان، تنديسهاي متعدد با مفاهيم طبيعي، فرهنگي و عرفاني، رستوران، آبنما و سرويس بهداشتي جزو امكانات آن است.
از ويژگيهاي منحصر به فرد اين بوستان وجود كفپوشهاي سنگي ناهمواري است كه طبيعت بوستانهاي جنگلي را تداعي مي نمايد.
سال ۱۳۵۶ اين منطقه شمايل يك پارك عمومي را پيدا كرد و اين پارك كه در شمالي‌ترين نقطه پايتخت و در انتهاي يك سربالايي تند و تيز با كوهستان مخلوط شده به يكي از جاذبه‌هاي گردشگري مبدل شد.
بوستان جمشيديه از بدو تاسيس، ۲ بار بازسازي شده است و در سال ۷۴، ‌۱۶‌هكتار به وسعت آن افزوده شد كه اين تكه الحاقي به پاس ۳۰ سال رنج شاعر نامدار در سرايش شاهنامه، با نام فردوسي مزين شد. بوستان سنگي فردوسي با ابتكاراتي كه براي احداث آن خرج شد، از نظر جذب توريست با پارك اصلي در رقابت است. تخته سنگ‌هاي تغيير شكل يافته كه حيوانات مختلف را در ذهن تداعي مي‌كند و در سراسر اين بوستان چيده شده‌اند بسيار گيرايي دارند.

اگر موقعيت مكاني و پله‌وار بوستان جمشيديه اجازه ورزش‌هايي نظير بدمينتون و واليبال و فوتبال را نمي‌دهد، در عوض يك گزينه ديگر پيش پاي گردشگران ورزش‌دوست مي‌گذارد و آن كوهپيمايي است، قسمت غربي اين پارك با نقطه آغاز مسير صعود به كلكچال هم‌مرز است. اگر كفش مناسب داريد، فرصت را از دست ندهيد. يك قمقمه آب برداريد و برويد به سمت قله يا پناهگاه كلكچال كه مي‌گويند نماد همبستگي اجتماعي است و سنگ بناي اوليه آن پس از سرنگوني دولت مردمي دكتر مصدق در كودتاي ۲۸ مرداد سال ۳۲ پس از يك دوره ياس و سرخوردگي جوانان و به ويژه قشر دانشجو، گذاشته شد. هرچند ‌ برج كلكچال چند سالي مي‌شود كه به روي كوهنوردان بسته شده، اما تماشاي اين برج در يكي از مرتفع‌ترين نقاط تهران و در جايي كه خورشيد به زمين نزديك‌تر است، مي‌تواند به كوهنوردي شما در پايان هفته، رنگ و بوي تاريخي ببخشد؛ بويژه اگر كمي نزديك‌تر برويد، تا جايي كه چشم كار مي‌كند، مي‌توانيد اسامي سازندگان برج را از روي آجرها و سنگ‌هايي كه پيكره آن را تشكيل داده‌اند، بخوانيد؛ نام‌هايي كه شما را با عده‌اي از جوانان دهه ۳۰ آشنا مي‌كند.

براي رسيدن به پارك جمشيديه بايد اول خود را به ميدان تجريش برسانيد. براي اين كار مي‌توانيد در ايستگاه مترو تجريش در خط يك مترو از ايستگاه خارج شويد يا با بي‌آر‌تي‌هاي مسير ميدان راه‌آهن - تجريش و تاكسي‌هايي كه از سراسر شهر به ميدان تجريش مي‌روند استفاده كنيد. از ميدان تجريش هم مي‌توانيد با تاكسي‌هايي كه از سمت ميدان قدس به پارك جمشيديه مي‌روند به پارك برسيد. همچنين در خيابان نياوران مي‌توانيد از خيابان فيضيه و اميدوار به پارك جمشيديه برسيد.

 آدرس :‌ تهران، منطقه 1، ناحيه 4، انتهاي خيابان شهيد باهنر (نياوران) 

منبع: سايت راهنماسفر